The Nun’s Story (1959) van Fred Zinnemann met in de hoofdrol Audrey Hepburn bracht haar - na 20 jaar documentaires - op het idee om zich eerste keer aan fictie te wagen. In haar kortfilm Sœur Oyo vertelt ze het relaas van Godelive, een 10-jarig Congolees meisje in het koloniale Congo van de jaren 50. Godelive gaat naar school in het katholieke pensionaat Mbanza-Mboma, toen de eerste Franstalige middelbare school voor Congolezen. Het meisje verwestert, net zoals haar ouders dat wilden. Maar dan zet de herinnering aan haar grootmoeder alles op zijn kop.

De moeder van Monique Mbeka Phoba stond als het ware model voor de jonge hoofdrolspeelster. Ze was zelf de dochter van een “évolué”: een benaming die in het koloniale tijdperk vaak werd gebruikt voor Congolezen die zich hadden geëuropeaniseerd in een proces van culturele assimilatie. Het zette Mbeka Phoba aan het denken over het koloniale tijdperk waarin haar moeder leefde, maar ook over de nonnen en hun typische witte kappen, over de blik van deze Belgische nonnen op hun studenten, maar ook over de mannelijke struise Congolese lichamen die hen omringden.

Het resultaat van dit denkproces is een masterclass waarin ze tal van films behandelt. Naast haar eigen film, Sœur Oyo (2014) zijn dat: The Nun’s Story (Fred Zinnemann, 1959), Une saison sèche (Mara Pigeon, 1982), Betlehem (Servaas Heirman, 1986), Bons baisers de la colonie (Nathalie Borgers, documentaire, 2011), A ton vieux cul de nègre (Aurélien Bodinaux, kortfilm, 2012), Un amour rêvé (Arthur Gillet, documentaire, 2018), Ce magnifique gâteau ! (Emma de Swaef en Marc James Roels, animatiekortfilm, 2018) en Kinderen van de Kolonie (Sarah De Bisschop en Marc De Wolf,  documentairereeks, Canvas, 2018).